eigenlijk kan je het soms nauwelijks joggen noemen wegens het lage tempo, maar noem het dan 'vertoeven in de natuur', batterijen opladen of wat extra zuurstof en vitamine D opdoen. Daar kikkert een mens ook al eens van op en meer ambitie dan dat heb ik eigenlijk ook niet.
Het moeilijkste moment is altijd die schoenen aandoen, maar eens die aan zijn, ben ik in geniet-modus
en dan weg, op het ritme van closing time, rustig tempo dus
+ 5 minuten: net opgewarmd om deze heuse berg te beklimmen om het bos in de geraken.
+ 10 minuten:
+ 15 minuten:
+ 20 minuten:
en even later een paard, ...
met weinig goesting om op de foto te gaan
een schietgebedje want het wordt hier steil:
favoriete stukje bos:
een onbewaakte selfie
binnenkort nog eens brandnetelsoep op het menu zetten en het recept voor kruidenkoek nog eens opdiepen
er staat een trein in mijn weg!!
deze plek is nu al magisch, gewoon, omdat mijn dochter hier voor het eerst echt gezoend zal worden
en dat wil zeggen dat we bijna thuis zijn, ik heb er deze keer een uurtje over gedaan, waar ik er anders 50 minuten over doe, maar heerlijk relaxed ben ik er wel van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten