maandag 31 december 2018

jaaroverzicht 2018

Vorig jaar schreef ik het volgende in mijn jaaroverzicht van 2017:

En wat 2018 zal brengen?
  • Nog Theo's en polo's voor de man. Die heeft de smaak te pakken en ik ook
  • Maar hopelijk nog andere mannengerief, een broek ofzo
  • En ja, meer gerief voor mezelf. Het is gewoon te leuk om voor mezelf te naaien (misschien moet ik toch maar eens investeren in een statiefje ofzo, in plaats van 2 stoelen, een emmer, een bloempot, de koffiepot etc... door de tuin te sleuren om toch maar foto's van mezelf te kunnen maken waar mijn beide handen op staan.)
  • De kindernaaisels volgen vanzelf hier. Daar heb ik geen speciale voornemens voor nodig. Maar misschien is er ook wel terug een communicantje, nu ik dat toch in de vingers heb? een meisje?
  • Orde in de stoffenchaos
  • SLOW FASHION! want dat vond ik dit jaar zo leuk, geen deadlines, niet snel snel, maar echt genieten van naaien zelf. Eigenlijk moet deze bovenaan staan.
  • Ik durf het niet meer zeggen, maar zet het er toch maar gauwkes bij: breien en borduren.
  • en als we het dan toch over straffe uitspraken hebben: Lopen, 1000km, alstublieft, I said it outloud! voor degenen die tot aan de onderkant van dit bericht zijn geraakt.
Dat het een beetje anders LIEP, dat kan ik wel zeggen als ik de balans even opmaak:
Nog Theo's en polo's... ja, wel euh,
1 theo,
geen polo,
1 billie,
1 ongeblogde titus.
Een geknipte theo telt niet zeker? aan een broek heb ik me gewoon nog niet gewaagd. daar waag ik me nauwelijks voor mezelf aan, laat staan voor een ander.

Ik klok dus af op 3 mannennaaisels waarvan je nog 1 blogberichtje tegoed hebt:



  • Meer gerief voor mezelf: 
Ik heb zeker niet méér voor mezelf genaaid dan vorig jaar. Maar ik heb gewoon veel en veel minder genaaid tout court. In verhouding heb ik dus wel meer voor mezelf genaaid en minder voor een ander gezinslid. Ik breng het er dus met andere woorden het beste van af, met 11 naaisels voor mezelf verdeeld over 6 blogposts.


  • kindernaaisels ...
komen duidelijk niet vanzelf, zoals ik vorig jaar nog meende te geloven.
Ik blogde lang niet alles meer van wat ik voor Helena maakte. Ze heeft daar niet meer altijd zin in en dat is iets wat ik ook gewoon moet respecteren.
Ik blogde 6 naaisels voor Helena.
Voor Alexander maakte ik 2 billies, een broek en een charlie.


maar dan niet voor mijn eigen kindjes...
Dat vond ik heerlijk om te doen. Bedankt Lilly voor je vertrouwen.


Euh, ik weet niet meer precies wat ik er vorig jaar mee bedoelde. Alleszins verhuisde ik d kast van de badkamer naar de naaikamer. Alle stofjes kunnen daar in en dus ziet de stoffenchaos er doorgaans vrij netjes uit. Toch hoop ik volgend jaar mijn bureau/naaikamer zo echt te verven en in te richten naar mijn zin.

  • Slow fashion en echt genieten
Jullie hebben vast gemerkt dat ik minder aanwezig ben. Mijn loopavontuur is wat groter geworden dan ik ooit had durven dromen. Dat maakt dat ik veel bewuster met mijn naaitijd omga. Je zal me nog maar zelden betrappen op rap rap zomaar wat naaien om mee te zijn met de trends. Ik stel me, voor ik aan iets begin, altijd de vraag:
"wat wil ik nu echt nog eens gaan naaien?"
en voor ik daar een duidelijk antwoord op heb, begin ik er zelfs niet aan. Niet omdat ik niet meer graag naai, maar omdat ik alleen dat wil naaien waar ik veel goesting in heb. Mijn naaitijd is te schaars om rap iets te naaien waar ik eigenlijk niet zo heel veel voldoening aan heb.
Dus Slow fashion, yep, en echt genieten, ja echt waar, helemaal, zelfs als ik de hele reutemeteut moet los maken en opnieuw moet beginnen, zoals ik hier deed.

  • wol enzo:
Er werd gehaakt. Er werd gebreid. Er werd niet geborduurd. De nieuwe hype van het punchneedlen wil ik misschien wel eens proberen. En al die breiprojecten die ondertussen echt winters en winters mee gaan, … goh ja, misschien ooit. Ik durf niets meer beloven.

  • 1000 km lopen
Ik vond dat vorig jaar een heel straffe uitspraak en een grote uitdaging. 1000 km, stel je voor!
Wat ik toen niet wist, was dat lopen mijn leven ongelooflijk zou veranderen.
Ik verloor er vriendschappen door en ik ben soms heel eenzaam geweest, op een goede en minder goede manier. Ik heb pijn gehad.
Maar lopen is zo'n schone sport.
Het is een passie die ik een beetje kan delen met mijn man. Samen met hem de ten miles lopen, was echt 1 van mijn persoonlijke hoogtepunten.
Ik leerde nieuwe mensen kennen. Ik leerde ontzettend veel over mezelf, over mijn mooie sterke lijf, over hoe ik kan omgaan met pijn.
Het vervulde me met een enorm gevoel van dankbaarheid voor dat lijf. Dat krijg ik niet uitgelegd.

De kaap van de 1000 km haalde ik begin augustus. Ik ben uiteindelijk gestrand op iets meer dan 1800 km.
In oktober liep ik mijn eerste marathon.
In december ontdekte ik de liefde voor trails. Daar gaat zeker nog een vervolg aan komen. Ik droom van teamtrails en iets met +40k.

Om deze blog niet al te veel 'te vervuilen' kan je mij bloggewijs volgen op Vlijtig Liesje Loopt
Die blog staat nog erg in zijn kinderschoenen. Ik hoop dat in 2019 wat beter te kunnen uitwerken.
Ook instagram werd gesplits. Er is nu naast Vlijtig.Liesje ook een Vlijtiglisjeloopt . Daar kan ik ongegeneerd mijn stravaprestaties en loopselfies posten.



Mijn voornemens voor 2019:
  • Ik durf weinig voorspellen, dus op naaivlak wil ik vooral blijven doen wat ik graag doe.
    • naaien voor een tiener
    • naaien voor mijn man
    • meer naaien voor de zoon
    • naaien voor mezelf zoals de goesting het ingeeft en niet anders.
  • Ik wil al heel lang ook eens een echt mooie tas maken. Dus ik zet dit er gewoon bij. De workshop staat eigenlijk al ingepland. Zonder workshop gaat het er anders nooit van komen.
  • En lopen, ja, daar zijn de doelen wat concreter.
    • blessure vrij lopen. Dat heb je misschien niet volledig in de hand, maar het deel dat je wel in de hand hebt, dat heeft zelfzorg, daar zit wel wat verbetermarge op.
    • mijn marathontijd verscherpen of 2000 km lopen op 1 jaar tijd, zie ik niet als doel op zich. Het zal misschien een logisch gevolg zijn op mijn 2 doelen die ik wel durf stellen:
      • 10 miles samen met mijn man lopen aan 5 min/km (12km/u)
      • een trail +40 km. Ik denk dan aan 50km bijvoorbeeld. Maar ik heb nog geen concrete trail voor ogen.


zaterdag 24 november 2018

Magnus voor Meisjes

Zij die er eentje rondlopen hebben, zullen dat beamen. Naaien voor negenjarige meisjes is soms een beetje een uitdaging. 
Ze hebben vaak al een erg uitgesproken smaak. Ze laten zich niet meer zomaar kleden.
Langs de andere kant zwalpen ze ook nog eens van fluffy roze met glitters naar melancholisch zwart, stoer en bad ass tegelijk…
Een zoektocht voor de dochter en ik ben vereerd om er getuige van te mogen zijn.
Dat maakt naaien voor mijn dochter natuurlijk wel elke keer een heel proces waarbij ik een lijn probeer te vinden in haar wisselende wensen.



Deze keer ging ik voor de klassieke wollen broek (Stof van Scapa). Dat is hoe dan ook safe maar ook een tikkeltje (veel, geeuw) saai. Helena draagt vaak skinny jeans, maar soms wil ze toch graag eens een losser model dat geen trainingsbroek is.
De Magnusbroek uit La Maison Victor, editie 5, 2018 leek me, mits wat aanpassingen, een perfect basismodel om van te starten.





Aanpassingen:
Voor de maat nam ik 2 maten smaller dan aangewezen volgens de matentabel en verlengde naar haar gewone maat. Achteraf bekeken had het zeker nog wat smaller gemogen. Om het uitbundige gerimpel in de taille te verminderen, naaide plooitjes vooraan en maakte ik de tailleband toch nog iets smaller.
Ik maakte een boord onderaan en liet de poepzakken achterwege.  
Om het toch nine-ager proof te maken, bevestigde ik langs de zijkant een strepenlint.


 Ik was een beetje bang dat de broek wat te ruim zou vallen (ik was op naaiweekend toen ik ze maakte, dus ze was er niet om tussendoor te passen) en ze daarom niet gedragen zou worden, maar eigenlijk zit de broek zo comfortabel dat ze die broek eigenlijk heel graag aandoet. Het is eens wat anders dan al die skinny jeansen in haar kast.





Patroon: Magnus broek, La maison Victor editie 5/2018
Stof: Scapa Tirelire





woensdag 21 november 2018

Linkparty #5: Ceci n'est pas une jupe

Bij de voorstelling van de patronen uit de nieuwste Fibre Mood sprong de Miyu onmiddellijk in het oog. De Miyu is een broek, maar toch echt wat anders dan gewoon een broek, een patroon dat ik nergens eerder zag, speciaal, elegant, een tikkeltje high fashion, een echte eyecatcher


Net dat (voor)laatste, het hoge high fashion gehalte, deed me in eerste instantie toch wat twijfelen.
De broek leek me vooral mooi bij grote hippe dames met lange slanke benen en een smalle taille.
En je weet het of je weet het niet, maar ik ben maar een kleintje en ik ben allesbehalve high fashion. 

Maar het leven is aan de durvers en ik zag wat meer high fashion in mijn kleerkast stiekem toch wel zitten. Misschien kon ik met de juiste stof en de juiste lengte van de broek het patroon toch naar mijn hand, en bij uitbreiding mijn lijf, zetten.
Challenge accepted

Voor de stof zakte ik af naar de open schuurdag in de Stoffenschuur. Ik zocht een vloeiend vallende stof, niet te dik, niet te dun. Ik had aanvankelijk een gestreepte tencel of een koperkleurige crêpe in mijn achterhoofd (die ik mogelijk ook kocht, zo heel misschien, ahum) maar met de Miyu in mijn achterhoofd, viel mijn oog op een crêpe met bloemenmotief.


Aanpassingen:
De broek heeft geen rits en sluit met 2 drukknopen. Je raadt het al, die zit dus razend snel in elkaar en is helemaal beginnersproof.

Het patroon is gemaakt op een eerder korter model. Ik verlengde het patroon met 16cm. Om de juiste binnenbeenlengte te bepalen, gebruikte ik een bestaande goed zittende losse broek om alvast een idee te hebben. Eens de broek in elkaar zat, heb ik de broek gewoon gepast tot de lengte precies goed was.

Ik knipte de voorpanden eerst verkeerd, dus een tip die ik je geef: "Let goed op dat het rechtervoorpand ook effectief het rechter voorpand is en je linkervoorpand het linker voorpand is."

Als ik meteen goed geknipt had, had ik 90cm stof over gehad met nog een heel stuk in de lengte bij. Ik had er gerust nog een mini-Miyu uit kunnen krijgen voor de dochter zeg maar. Dus nog een tip die ik je meegeef: "Knip eerst je patroondelen uit op patroonpapier en ga met de patroondelen naar een bakstenen stoffenwinkel om te bepalen hoeveel stof je effectief nodig hebt."

High Fashion?
Ik was er een beetje bang voor, zo'n chique broek. Maar de broek zit verrassend comfortabel en is veel draagbaarder dan ik gevreesd had. Ze accentueert de dingen die moeten geaccentueerd worden en ik kan zonder struikelen de trap op. Ik draag de broek met een hak, maar ook zonder hak kan het perfect.

De meningen zijn wat verdeeld over wat nu het mooiste is bij deze broek: geel, wit of aubergine. Mijn voorkeur gaat naar aubergine, maar mijn gemoed bepaalde vanmorgen om de broek vandaag te combineren met geel en op een steenkoude dag zie ik me dan weer eerder de heerlijk warme witte trui er op dragen.
Ecru
 Oker


Aubergine




vrijdag 16 november 2018

Happy Birthday La Maison Victor

5 jaar geleden was ik nog niet echt aan de naai.
Toch kocht ik niets vermoedend dat boekje 'waar vanalles in stond' en 'wel leuk leek'.

Ik besefte niet dat ik een collectors item in handen had
en dat ik daarna geen enkele editie meer zou missen
en dat vooral mijn eigen kleerkast drastisch zou wijzigen dankzij La Maison Victor.


Ik maakte al behoorlijk wat uit het magazine, vooral voor mezelf, maar ook voor mijn man of voor de kindjes.
Om daar dan de 9 leukste uit te kiezen, dat vind ik bijzonder moeilijk. Dat doet onrecht aan voor die outfit's die dan zogezegd niet bij die top zitten, want eigenlijk wordt alles wat ik uit La Maison Victor maak, ook echt veel gedragen. En als het niet meer wordt gedragen, is dat omdat het te groot is geworden of versleten is.

  1. Harlequin 
  2. Pam top en Cat broek uit respectievelijk editie 1, 2016 en editie 6, 2017
  3. de June dress in vuurdoorn van Lotte Martens
  4. Fauve top en Kirsty rok uit respectievelijk editie 3, 2014 en editie 6, 2015
  5. Imani jurk, editie 5, 2017
  6. Copacabana rok en Leila top uit respectievelijk editie 2, 2014 en editie 3, 2015 
  7. Een zwarte Lora jurk met kant op de rug, editie 5, 2015
    (opnieuw de June in vuurdoorn, samen met een groene pencil jurk, een mix van verschillende patronen uit LMV)
  8. De Livy rok in Loxia Navy van Lotte Martens uit editie 6, 2017
  9. Bree top en Kirsty rok uit respectievelijk editie 4, 2016 en editie 6, 2015

Hoewel ik vooral voor mezelf naai uit La Maison Victor, en mijn top 9 dus eigenlijk ook uit damespatronen bestaat, kan ik deze blogpost niet schrijven zonder
  • Die allereerste te vermelden, uit dat allereerste boekje, dat ene patroon waarvoor ik toen dat boekje kocht en waar dus eigenlijk alles mee begon:
de knusse cape, La Maison Victor, editie 1, Winter 2013/2014



  • Die ene creatie waar ik ongelooflijk trots op was, zowel op de creatie als de zoon die er zijn communie mee deed:
King's vest, La Maison Victor, editie 1, lente 2014


  • Datgene waar ik het langst aan werkte om het uiteindelijk weg te schenken voor een goed doel:
Dolly plaid, La Maison Victor Croched Along 2016


Happy Birthday La Maison Victor
Ik hoop dat jullie er nog vele jaartjes bij mogen doen

woensdag 7 november 2018

Een tricot bolletjeshemd

Mijn man vroeg al bijna een jaar om 'nog zo'n hemd' in tricot. Dat heeft de klasse van een hemd en het draagcomfort van een trui. (en ge moet dat niet strijken hé)
Omdat het aanbod voor mannenstofjes in de Stoffenschuur altijd vrij goed zit, ging ik er vlak voor ik op naaiweekend vertrok,  nog snel op zoek naar dat perfecte stofje voor 'nog zo'n hemd'.


Het werd een dunne tricotstof met fijne bolletjes in verschillende kleuren.
Maar Bolletjes? Meer dan 2 kleuren?
What was I thinking?
Voor mijn man naaien, dat is altijd een dunne lijn tussen uni en saai versus kleur en too much. En een "Bolletjeshemd", dat klinkt als los over die dunne lijn, maar goed, what's in a name.


Ik combineerde de bolletjes met petrolkleurige details en donker blauwe metalen drukknopen. Naar die drukknopen was het trouwens even zoeken. Ik vond ze bij Stoff.be in Alken (dus niet in Geel waar ik anders altijd mijn knopen vind)


Het patroon, een theo-hemd, had ik goed bewaard van vorige keer. Ik moest dus niet meer nadenken over aanpassingen en kon direct beginnen knippen.
De stof bleek wel een uitdaging te zijn. Het is dunne, vloeiende tricot die geen 5 seconden stil blijft liggen. Als je dan details moet naaien zoals de kraag of het borstzakje, dan ben je toch blij dat er zoiets als wondertape bestaat. En dan ben je toch blij dat je het moeilijke stuk van de mouwboorden lekker kan skippen (omdat je met tricot werkt).



Ik noem het dan wel lachend de bolletjestrui, toch vind ik hem prachtig staan. En hij is blij met zijn hemd, dus ik ook. Het volgende is al weer besteld.


Stof: Stoffenschuur.
Patroon: Theo, Zonen09


De stoffenschuur is 1 jaar geworden en dat wordt gevierd op zondag 11 november met een heuse
Er zijn tal van workshops en demo's.
Je krijgt korting op de hele stoffencollectie.
Je kan er je naaimachine binnenbrengen voor een onderhoud .
Mij mag je er al vast verwachten, want ik ben dringend toe aan een nieuw naaimachine en een nieuw hemd is besteld en ik heb geen stof meer in huis, hahaha, yeah right.




maandag 5 november 2018

Herfst = Giraffen

Herfst, dan denk je toch gelijk aan:
het vallen van de bladeren -- kastanjes rapen -- eikels -- eekhoorns -- neushoorns -- olifanten -- giraffen
Voila,
Herfst = Giraffen

 

OK, dat gaat misschien niet helemaal op, maar de kleur van het giraffenstofje van SYAS past wel in alle seizoenen.

De zoon had truien en broeken nodig.
Ik had zin in eenvoudige snelle naaiprojecten (toen nog in volle voorbereiding voor de marathon).

Het patroon voor de raglan Billie had ik nog liggen van vorige keer. Daar moest ik dus al niets voor over tekenen of uitknippen.
De Domi sweatpants van Sofilantjes vond ik er vooral heel leuk bij staan en stond al heel lang op mijn to sew lijstje.  Het broekje stak bovendien verrassend snel in elkaar en is nog eenvoudiger dan het er uit ziet. Ik zie daar zeker nog bandwerk van komen.

 


We trokken op een koude herfstdag het bos in om foto's te nemen. De ietwat verkrampte houding kan mogelijk te maken hebben met het feit dat het model aan het bevriezen was, of wat de zoon van een naaister lijden kan.

 









zaterdag 27 oktober 2018

Great Bruges Marathon

Als je me volgt op instagram, kan je al vermoeden van waar die radiostilte op de blog komt.
Dat ging zo:
  • Ik loop graag (2016-2017). 
  • Ik loop graag al eens een toertje van 10km (juni 2017). 
  • Dat toertje wordt langer en langer (september 2017-februari 2018). 
  • Misschien wil ik wel eens een marathon lopen. 
  • Ik schrijf mij in voor ik mij kan bedenken (maart 2018).
  • De gerichte training voor de marathon begint (augustus 2018)
  • Blessures en dokters (mei-juni en september-oktober 2018)
  • Ik loop de Great Bruges Marathon (21 oktober 2018)
Mijn naai- en blogtijd zijn gewoon omgekeerd evenredig met de tijd die naar lopen gaat. Het aantal uren in een dag zijn immers een vast gegeven.

Ik ga jullie niet vervelen met technische details over hartslagzones, lactaatmeting en negatieve split. Ik kan daar nochtans uren over doorzagen, maar ik bewaar dat zo graag voor mijn man :-)

Dus ik beperk mij tot de essentie:
  • Ik genoot van km 0 tot km 42
    de kers op de taart na heel hard werken;
  • Het was een prachtige ervaring,
    niet noodzakelijk voor herhaling vatbaar al sluit ik het zeker niet uit. Het is goed voor nu. Deze ene ervaring was hoe dan ook uniek en het zal altijd "mijn eerste" zijn. 
  • Het besef dat mijn lichaam dit kan, en er zelfs heel vergevingsgezind mee omgaat (1 dag stijve quadriceps en that's it) ... dat vult mij met ontzettend veel respect en een gevoel van dankbaarheid voor mijn lichaam. Dat is iets waar ik nog heel lang op zal kunnen teren.
Ik wil me niet verliezen in tijden of wat heel misschien beter had gekund. Ik ben heel tevreden over mijn tijd en tempo trouwens. Het was perfect zo voor mij.
(als het je echt interesseert).

een fotoverslagje:
Door een te doorgedreven training op voor mij ongewoon bergachtig terrein en een verkeerde combinatie van schoenen en steunzolen, had ik ongelooflijk stylish verpakte knieën. Dat verricht geen wonderen, maar cool zag het er wel uit. Bijna spijtig om een lange broek te dragen.


prospectie met het gezin op zaterdag, of noem het maar gewoon 'de zee zien'




Nummer afhalen in de stadhallen

Die ochtend in Brugge:

geen marathon zonder dixi
De start, vak 4u30 


There we go

Halfweg


km 41 (ongeveer) 
Ik liep het grootste stuk van de rit zonder oortjes, behalve tussen km 35 en 41,5. Ik luisterde naar een spotifylijst samengesteld uit liedjes die familie, vrienden, collega's en kennissen me doorgaven. Ik hoorde dus maar een paar liedjes, maar de lijst zelf, dat is wel een heel leuk aandenken. Het is bovendien ook gewoon heel leuk om te horen wat vrienden er voor mij op hebben gezet: van Rammstein tot Dolly Parton.


km 42.3

foto's van tijdens de marathon zijn genomen door de Sportograf




voila, dat was het,
made memories for life





donderdag 16 augustus 2018

Yvonne playsuit


In mijn vorige post schreef ik nog dat ik liever iets maakt dat de verschillende seizoenen en jaarlijks wijzigende trends overleeft.
Ik was echter meteen helemaal weg van de Yvonne Playsuit van Republique du Chiffon. Soms moet je de regels wat laten varen en gewoon dàt naaien wat je mooi vindt.
Ik bestelde het patroon dus van zodra het (terug) beschikbaar was. En enkele dagen later had ik al happy mail vanuit Frankrijk. 

In mijn stoffenkast kon ik zo niet echt vinden wat ik zocht voor dit patroon.
Dus ik trok op een schone zaterdag met een concreet doel naar The Fabric Sales in Rotselaar. Natuurlijk vond ik er ook stofjes waarvan nog niet wist dat ik ze zocht, maar ik vond er ook een zwarte zachte vloeiende modalachtige stof van Essentiel Antwerp, perfect voor een tijdloze Yvonne Playsuit. Misschien zal de playsuit dan niet de seizoenen overleven, dan toch de trends waardoor hij volgende jaren nog dienst zal doen.


De Maat:
Ik ben 1m63 (ja, klein hè) en het patroon is gemaakt voor mensen van 1m65. Franse patronen zijn gekend om iets kleiner uit te vallen. Ik viel volgens de matentabel in 3 verschillende maten. Ik gokte op een grote mt38 en om verder het patroon volledig te volgen.

Ik weet niet of Jani het eens zou zijn, zo kort en 'al' 39j, maar ik ben er echt blij mee. Het is echt eens wat anders in mijn kleerkast.
Er gaat zeker nog een herfstversie komen met lange pijpen en het lijfje 3cm langer. Daar kijk ik nu al naar uit.








Bloglovin

Instagram Follow