zondag 28 februari 2016

vlindertrui op scandinavische wijze

Je hebt de cocoondress
Je hebt Nosh-organics
Je hebt Bang Bang Copenhagen
En ik zag het natuurlijk ook al op de blog van Marthe. Want daar werd ik verliefd op de cocoon tee en op Nosh organics tezelfdertijd.
Je ziet dus onmiddellijk waar ik de mosterd haalde voor deze

Om de kids clothes week af te sluiten, besloot ik nog heel snel voor een kleurrijk project te gaan. Helena heeft best veel kleedjes en rokjes. Maar eigenlijk gaat haar voorkeur meer en meer uit naar broeken met een comfortabele trui erover (alles wat snel aan en uit is voor als ze zich voor de turnles moet omkleden). en die Cocoon dress die ik eerder al maakte, die zit zo comfortabel, is zo leuk en ook leuk om maken.

Ik kortte het kleedje in tot T-shirt lengte
versmalde de zijnaden een klein beetje
op het rugpand voegde ik 3cm toe om een plooitje te kunnen maken op de rug.
Alle randjes werden afgewerkt met een tweelingnaald.
De vleugeltjes maakte ik dubbelgevouwen (want de gele tricot is wel erg dun en dubbel gevouwen is netter afgewerkt)
De streepjes mooi laten doorlopen was een kleine uitdaging, maar niets dat een extra speldje en een beetje trager stikken niet kon oplossen.


 


 


 maar eigenlijk vind ik de trui nog mooier aan, dan aan de kapstok



 
 


zaterdag 27 februari 2016

duck duck goose: the louisa sisters

De KCW staat dit seizoen in het teken van TOYS. Dat kan je zo ruim nemen als je wil natuurlijk. Maar waar speelt mijn oudste dochter eigenlijk mee?
Ze leest graag en ja, dansen vindt ze ook leuk en tekenen, ... maar echt speelgoed? een poppenmie is ze alleszins nooit geweest. Ik kon zo meteen niets verzinnen, dus ging ik gewoon aan de slag. Verzin de eendjes vangen op de kermis er dus gewoon maar bij.

Tijdens de uitverkoop van Liesellove kocht ik een paneeltje met eenden. Eigenlijk wilde ik er een rokje mee maken waarbij ik het paneel dan in drie delen zou knippen. De gouden tailleband had ik al liggen. Maar bij nader inzien leek dat 'in stukken knippen' toch net iets te veel heiligschennis.
Dan maar een A-lijntje zoals ik eerder al deed maar dan een beetje anders.

Het bovenste stuk van het paneel vond ik absoluut het mooiste deel van het paneel. Maar hoe ik mijn patroondeel ook legde, ik verloor zo veel van het paneel bovenaan, dat ik maar besloot om het patroondeel zo laag mogelijk te leggen. Zo kon ik het bovenste stukje misschien nog redden voor een ander project.

Ik vond de perfecte stof om met het paneel te combineren, dacht ik. Een lederachtige stof, zacht oud roze met een lichte glitter in en heerlijk zacht en soepel vallend, ... in de winkel. Dat klinkt perfect. In praktijk bleek de stof echter extreem kleverig te zijn, zelfs in die mate dat het ondraagbaar was. Voordeel: Ik moest geen speldjes steken bij het naaien, want de stof bleef gewoon zonder speldjes aan het paneel plakken en verschoof geen millimeter.
Gelukkig wisten ze in de betere stoffenzaak in Hasselt raad en stuurden ze mij met antistatische voering naar huis en is het helemaal goed gekomen. Ik maakte een Louisa dress zonder voorzak en voegde er de vleugeltjes van de cocoondress en een klein peter pan kraagje aan toe. 

 

 
 
 

Dat andere project, met het kleine stukje paneel, bood zich meteen al aan. Ik had eigenlijk nog genoeg kleverige stof over, maar ik had het stiekem wel even gehad, dus ik ging voor oud roze tricot, weliswaar zonder glitter. Ik kon geen voorzak meer maken voor de Louisadress uit het kleine stukje paneelstof. Maar ach, wat ging ik er anders mee doen? Want kindjes groeien en hoe groter ze worden, hoe minder je kan aanvangen met kleine lapjes stof.
Ik knipte een stukje 'lucht' uit een restje van een ander paneeltje (het konijntjespaneel, er is altijd een reden om zulke restjes bij te houden) om de bovenzijde van de voorzak te vervolledigen. Aan de onderzijde naaide ik een koperen biais om mijn zoom te kunnen maken. De koperen biais was dus pure noodzaak, maar maakte het kleedje meteen wat feestelijker. In plaats van knoopjes te gebruiken om de voorzak vast te maken, naaide ik met een blind steekje dat voorzak aan het voorpand vast.
Ook hier maakte ik aan de schouders vleugeltjes van de cocoondress, een kleine ingreep met maximaal resultaat.




Allebei van eenzelfde paneeltje. Allebei met oud roze. Allebei een Louisa CompagnieM.
Maar toch verschillend, mooi op hun eigen en nog mooier tezamen. Dat is een beetje zoals zusjes, zoals Katrien en Liesbet ;-) (en ik ben dan de restjesjurk, want ik heb het altijd moeten stellen met de restjes als jongste van de hele familie, inside joke, haha)
 

en voor 1 keer ben ik zo blij dat ik zelf niet moet/mag kiezen. Ik laat het rustig achterover leunend aan haar over. Maar zij heeft er eigenlijk al lang een duidelijke mening over.
en ze had geen zin in modellenwerk, dus dat heb ik maar niet geforceerd.




zaterdag 20 februari 2016

er zijn zo van die dagen


Er zijn zo van die dagen, dat je beter niet in dat stofje knipt, dat je beter niet te veel auto rijdt, belangrijke mails verstuurt, of tout court je hoofd buiten steekt. En ja, op zo'n dagen begin je beter niet te knoeien op je blog, want voor je het weet heb je vanalles veranderd, waar je beter af was gebleven, omdat het zulke verstrekkende gevolgen heeft dat je volle hoofd het er eigenlijk net vandaag niet bij kan hebben.
omdat je facebookpagina plots je eigen blogposts niet meer kan vinden
omdat je je bloglovin-volgers per ongeluk verhuist naar de saaie zus van 'vlijtig liesje kutselt'. dus sorry aan de 91 volgers, ik ga dat dadelijk proberen recht te zetten
omdat je instagramaccount moet aangepast worden,
en dus ook omdat je blog van Bloglovin verdwenen is. En dat allemaal omdat ik mijn url een beetje wilde laten overeenstemmen met de blognaam. In het vervolg zal ik 2 keer nadenken als ik nog eens van naam wil veranderen.
Maar goed, ik heb mijn zaterdag goed om gekregen dus.

en ik zweer je, ik ga niet in dat stofje knippen vanavond, dat houd ik dan voor morgen ergens.

 
edit:
en nu kom ik er achter dat die oude linkjes natuurlijk niet meer werken op de KCW, dus die paste ik even aan vandaag en nu schuiven die automatisch allemaal naar voren tussen de februari-naaisels van deze week. Dat was ook weer niet de bedoeling. Maar goed, daar gaat niemand dood van zeker. Maar wel leuk dat ik tussen de creaties van day six sta natuurlijk:
 
en @Tam Tam
ik ben vandaag aan de slag gegaan met je tip om te prutsen op een andere blog en het dan in 1 keer tegoei te doen op de echte blog. Wat vind je van mijn instagram feed? ik ben er alleszins wel blij mee want zo kan je volgen wat er misschien straks op de blog zal komen.

woensdag 17 februari 2016

lezen lezen lezen

Hendric Consience, de man die zijn volk leerde lezen. Dat kan misschien ooit wel zo geweest zijn, maar voor mijn dochter is het toch eerder juffrouw Lut. En hoe! In het begin was het even een zure appel, maar eens daar doorheen, ging ze als een trein (met haar papa als grote voorbeeld).

Om het lezen tijdens de krokusvakantie wat te stimuleren, had juffrouw Lut een leesbingo opgesteld. Een kaart met allemaal plaatsen of situaties waarin je dan 10 minuten kan lezen. Wie het meeste vakjes heeft gekleurd en wie dus het meeste gelezen heeft aan het einde van de vakantie, wint een prijs! Ja, dat moet je haar dus geen 2 keer zeggen want dat maakt het competitiebeest in haar helemaal los.
We hebben heel veel gelezen (soms samen in samenleesboekjes of groeiboekjes, soms zij alleen) en we hebben er vooral heel veel lol in gehad.
  • lezen in verkleedkleren (op vrijdag),
  • ondersteboven,
  • onder tafel,
  • fluisterend (met een personal timer naast je)
  • op de wc,
  • in de boom,
  • in het gras (was een moeilijke hoor tijdens deze natte vakantie),
  • in het donker,
  • met een pet op, ...
  • ja, zelfs met een verjaardagskroon op (op woensdag), want ze was jarig deze vakantie.


Na de krokusvakantie zou ze haar verjaardag vieren in de klas (zou, want ze is ziek en zal dus nog even moeten wachten om te feesten). Dat wordt traditioneel gedaan met cakejes of iets dergelijks en dit jaar kochten we via de juf ook een boekje aan om in de klasbibliotheek te zetten. Dat vonden we wel een toepasselijk cadeautje. En wat ook toepasselijk was, en ik was al lang aan het wachten op de geschikte gelegenheid (in combi met tijd om het te maken), was het leeskussen van By Eva Maria.

Met de perfecte handleiding om zo'n "leeskussen full option" te maken, kon het niet missen. Ik had al een paar stofjes liggen die kandidaat waren. De kersjes vond ik in de kringwinkel, de zigzagjes kocht ik ooit, maar het hemdjurkje werd nooit gemaakt en de sterren kocht ik er recent nieuw bij. Sterren kunnen in zo'n leeskussen immers niet ontbreken als je weet de de school 'De Sterre' heet.
En omdat de dochter toch ziek is, had ik nog tijd om een extraatje te voorzien om het leeskussen een iets feestelijker karakter te geven.



 





zaterdag 6 februari 2016

een groentje voor groentjes

Groen, in al zijn schakeringen die er kunnen zijn, daar hou ik zo van. Wat voor anderen a little black dress is, is voor mij dus eigenlijk a little green dress. En dat heeft niet zo veel met de vorige post te maken. Maar gewoon, groen staat me altijd het beste.

Deze groene jurk maakte ik eigenlijk om het patroon te testen, om te kijken of ik het kon gebruiken voor een ander stofje. Maar met effen diep groene stevige tricot kan je nooit mis doen. Het is dan wel een testjurk, ze hoort nu al tot mijn basics en ik voorspel dat ze weinig in de kleerkast zal hangen.

Het patroontje is van Burda, Burda Style 7305, gevonden in de kringloopwinkel. En eigenlijk, met die plooitjes zou je zeggen dat het niet zo is, maar het is een zeer eenvoudig patroon. Van daar dat ik wel durf te zegen dat het een groentje voor groentjes is. 10 plooitjes in de rechter zij, een neepje op de rug en in de mouw en verder heel basic en recht toe recht aan. Ik maakte het kleedje gewoon zonder voering en tekende er een belegje bij. Ik maakte de halsuitsnijding iets breder en de jurk iets korter (ik ben een kleintje). Er was eigenlijk ook een boordsplit en blinde rits voorzien. Maar ik vond geen van beiden uiteindelijk echt nodig met de rekbare stof. Dat klinkt alsof ik het mezelf gemakkelijk heb gemaakt en jawel, dat is helemaal zo. Ik leef op vlak van bloggen en naaien (en knutselen) momenteel op snelklaar projecten.

 
 




en 'aan' ziet het er zo uit
met de zoon als assistent.


 
 







dinsdag 2 februari 2016

Papa

Op 3 januari
toen ik over de Louisa in Black schreef, ...
Ik heb daar over getwijfeld (en ik twijfel zo mogelijk nog veel harder over deze, hij staat al een hele tijd in concept en is al 100 keer veranderd), of ik dat wel zou doen, vooral of ik dat wel net dan zou doen. Maar ik had er zo lang over gedaan, van idee tot uitvoering en afwerking. Louisa en ik, it was a bit of a bumpy road (niet omwille van het patroon voor alle duidelijkheid, want al weer heldere uitleg en perfecte fit van CompagnieM!), maar ik ben wel super blij met het resultaat. En dan was de blogpost eindelijk klaar (hij stond al klaar van vlak na kerstmis). Ik kon eindelijk trots mijn Louisa laten zien aan de wereld.

Maar als je dan een telefoontje krijgt dat je de adem beneemt, de grond onder je voeten even volledig doet verdwijnen en de wereld doet stil staan, zijn blogposts over zwarte kleedjes dan wel gepast?Want zwarte kleedjes, hoe tijdloos ze ook zijn, ze staan ook symbool voor rouw en verlies. En daar stond ik op 3 januari voor.
Op 3 januari belandde je in een coma. Je zou niet meer wakker worden.

Lieve papa,

Wat ik je nog wilde zeggen,
wat ik toen nog niet wist,
dus ik zeg het je nu:
Papa's gaan nooit dood
dat is het voorrecht aan papa zijn

zo vaak ik aan je dacht,
zo vaak zal ik aan je blijven denken.
Er waren kleine zorgen en zeker ook grote,
Maar er zijn ook zo veel kleine binnenpretjes,
korte gedachten, dingen die me aan jouw doen denken,
dingen die ik van je leerde,
dingen die me altijd even doen glimlachen,
als ik in de spiegel kijk,
of naar mijn eigen kinderen.
dingen die jouw jouw maakten
en mij mij maakten
Ik zal dat altijd met me meedragen

Papa,
je gaat nooit dood,
je leeft gewoon voort,
als een stukje van mij,
in mijn hart, 
in mijn gedachten,
in de dingen die ik doe (of net anders doe, jawel)
Als een stukje van mij

Dus papa,
daarom was ik in het groen vrijdag, en had ik geen zwarte Louisa aan.
want papa's gaan niet dood, niet voor echt en echt en echt

 

(en klik op publiceren...)
 

Bloglovin

Instagram Follow