maandag 28 december 2015

Secret Santa: een ADA Swap

Ik deed al een aantal keer mee aan een Christmas Swap:
Jij maakt (of koopt) iets voor iemand en iemand anders maakt iets voor jouw.
Meestal moet je dan iets leuks bedenken voor iemand die je niet of minder goed kent. Elk jaar probeer ik er ondanks dat toch iets heel persoonlijks van te maken. En dus zijn Google, Facebook en Pinterest rond die periode mijn beste maatjes.

Dit jaar was mijn swap-maatje
een mama van
een zoontje en een dochtertje (kindjes iets jonger dan de mijne, maar wel in dezelfde volgorde)
het dochtertje had zelfs op 1 letter na dezelfde naam dan mijn dochter
houdt van kleur
houdt van naaien
en een pinterestpagina vol zelfmaakideeën waar ik me helemaal in kon vinden

En ook al naai ik zelf vrij veel, ik vind het toch net iets moeilijker om voor een naaister te naaien, dus ik hield het op naaivlak bescheiden met een tasje (de color block pouche), een vlaggenlijn en wat kraanvogeltjes voor in de kerstboom (nee, ze mogen niet ontbreken).
Ik pimpte nog een letterbak met een laatst lekje verf en stukje behangpapier en voor de vriend zocht ik een brooddoosje uit (of was het nu voor de zoon die bijna naar school zal gaan? och wat, daar laat ik de papa zelf over beslissen) en aangezien dat laatste mijn enige echte aankoop was (en de rest onder restverwerking van onder andere deze,  deze en deze viel, samen met wat ongebruikte dubbeltjes) bleef ik netjes onder het vooropgestelde budget.

 
 

de vlaggenlijn had je hier eigenlijk al gezien (en ja, ze heeft duidelijk wat met zoenen geven, er zit een patroon in, haha)

En hoe leuk het ook is om dat allemaal uit te zoeken en te maken en te verzenden en te hopen dat het goed aan komt, (spannend allemaal hoor) ...  de dankwoorden en de foto's die ik dan zag van mijn swapmaatje achteraf waren voor mij nog het allerleukste. Het deed me wat (als in: ik stond in volle feest, met de hele familie rond mij, te bleiten als een klein kind).

Nog zo'n bleitmoment die dag was dan mijn eigen pakje open maken. Het lag als eerste pakje onder de boom. Het kwam gelijk met de Sint, dus mijn geduld werd op de proef gesteld en nieuwsgierigheid werd bedwongen. Maar ik heb als kind te vaak pakjes stiekem geopend voor het mijn tijd was en ken het teleurgestelde gevoel als ik mezelf al weer niet had kunnen bedwingen (en dan achteraf moeten faken dat je verrast bent en dus meer daar mee bezig zijn dan ook gewoon blij zijn met je cadeautje) maar al te goed. Dat gevoel wilde ik mezelf deze keer besparen. En daar ben ik blij om, want de verrassing was echt su-per leuk. Je zal je de komende tijd mogen verwachten aan verjaardagskronen en vlaggenlijnen (nu ik weet dat het echt zo gemakkelijk is en met een overlock ook nog eens super snel klaar is) met zelf gemaakte uitnodigingen voor de festiviteiten. Ik zal mezelf uitdagen door aan het haken te gaan (ik heb hier nog wel ergens een boekje liggen, maar mijn haakkunsten beperken zich voorlopig tot het haken van 1 lange ketting) en het balance spel is al getest en goed gekeurd door de kinderen, het perfecte voor-het-slapengaan-spel.




zondag 27 december 2015

een poezen-zwier-madreperla-rokje

Ken je het? Madreperla? Voor als je het niet kende, ik moet je helaas teleurstellen, het merk met de prachtige rokjes hield op met bestaan en de rokjes zijn nog maar moeilijk vast te krijgen en dan nog alleen maar in kleine maatjes. De dochter had er ooit eentje en heeft het tot op de draad versleten.

Toen ik deze poezenstof zag bij Something Strange, een canvas van Kokka, moest ik aan dat ene rokje denken. Misschien dat ik het ooit eens kon namaken?
Toen ik bij toeval verleden week op de strokenrok van Emma en Mona uitkwam, moest ik meteen weer aan mijn voornemen denken.

De tutorial hielp me al een eind op weg dus voor de how-to- uitleg verwijs ik je liever door naar daar. Het is een blogpost van wel 5 jaar geleden! en als ik het juist lees was er toen nog geen overlock voor handen. Maar de tutorial bewijst wel nog steeds zijn diensten.
Ik paste de strokenrok van Emma en Mona dus alleen wat aan om dichter bij het model van het madreperlarokje te komen:
  • 2 stroken:
    Het valt met 2 stroken toch net iets anders dan met 3 stroken.
    De smalle strook is 13cm (11cm + 2cm naadwaarde) breed en 1m10 lang.
    De brede strook is 22cm breed en 3m30 lang (en geen 5m)
  • katoenen voering:
    Ik gebruikte stevige katoenen stof als voering. Ik denk dat er bij de echte madreperlarokjes zelfs canvas gebruikt werd. Verder is het onderrokje identiek aan het overrokje, dus even brede en lange stroken. Aan het einde werkte ik de zoom verschillend af waardoor het onderrokje korter wordt dan het overrokje.
  • een tailleband:
    Voor de tailleband knipte ik een strook van 8cm breed en ongeveer 60cm lang en gebruikte ik een elastiek van 2,5cm breed (en een lengte op maat van de dochter, 52cm ongeveer denk ik). Ik maakte de tailleband eerst helemaal klaar (elastiek in de gesloten koker zodat je een tailleband hebt met onderaan 1cm naadwaarde) en naaide de 2 bovenste rokdelen van de rok en de onderrok tegelijk aan de tailleband (met de goede kanten op elkaar) vast aan de naadwaarde van de tailleband.
  • de zoom:
    De zoom van de rok werkte ik af met een zwarte biaisband met kantje (bedankt alweer Tinneke!). De onderrok heb ik gewoon omgezoomd waardoor deze 2cm korter is dan de overrok. Je zou hem ook kunnen afwerken met een gewone biais en dan zou je een volledig omkeerbaar rokje hebben, dat is voor de volgende keer.
Foto's van het rokje zonder model heb ik niet, ze wil het niet meer uit doen.

  
 
  



 
 
 Voor degenen die de stof (her)kennen: Ik legde de stof samen met deze in de azijnweek en waste ze ook samen. Ik dacht dat dat wel even kon, maar de stof verkleurde dus, maar wie geeft daar om?


woensdag 23 december 2015

christmas twinning

Twinning, dezelfde kleding voor je beide kinderen, of voor jezelf en voor je kinderen, velen krijgen er rillingen van over de rug. Ik eigenlijk ook.
Laat staan de klassieker als daar is de 'Christmas twinning', of nog erger, het zou waarschijnlijk bij wet verboden moeten worden: de Christmas twinning voor vader en zoon inclusief elanden. Maar Mind the Moose van Soft Cactus, kan dit niet even de uitzondering zijn op de regel?
Ik heb me alleszins heerlijk laten gaan.

Ik maakte (nog maar eens) een theo voor de kleine meneer en het 'Cool Blue' hemd uit La Maison Victor. Voor de theo stikte ik de rugplooi door, net zoals ik dat deed bij de tricotversie. Ik combineerde de soft cactus met turquoise en oranje paspel. Voor de grote meneer bleef ik zeer bescheiden met het turquoise aangezien hij er niet zo van houdt. Ik beperkte me dus tot het onderste knoopsgat. Het borstzakje liet ik weg en de mouwen maakte ik wat smaller.

de mini-versie:

    


   


de maxi-versie
     

 


Dit project was op zich wel leuk om te doen. Ik vond het best wel spannend, een hemd voor mijn man maken en hopen dat het uiteindelijk allemaal ook mooi past. Maar de uitvoering,
2 hemden maken =
2 kragen en 2 staanders
en 2 polsboorden
en 18 knoopsgaten en 16 knopen en ...
pffff als je alles dubbel moet doen, gaat het zo niet vooruit. Het lijkt wel alsof ik er een maand aan bezig ben geweest, het bleef precies maar aanslepen. Omdat het professioneel ook nog eens bijzonder druk was, kon ik er ook nooit echt aan doorwerken en deed ik alles in hele kleine stapjes.
Een hemd op grotere schaal maken was anders echt wel leuk. Het is gemakkelijker om nauwkeurig te werken. Dus er gaan zeker nog hemden volgen voor grote en voor kleine meneren, (zeker na het leuke berichtje dat ik kreeg van Sharon, iets om naar uit te kijken) , maar dan ga ik ze wel niet meer gelijktijdig maken.

en ik beloof je dat er nog wel eens een echte Christmas twinning foto volgt met mijn 2 meneren, maar de grote meneer moet gaan werken en is dus weinig thuis als het klaar is (om mooie heldere foto's te krijgen, want ik heb maar een onnozel toestelletje dan wat schemer niet aankan). Voorlopig zal je het dus moeten doen met de kleinste meneer des huizes (die in comfi vakantie broek stond en dringend naar de kapper moet)

 




his famous smile :-)

Stof: Soft Cactus Mind the Moose, Lizzy l'oiseau, waar net de nieuwe soft cactus is binnengekomen en een super leuke give away loopt momenteel (al snijd ik nu wel in mijn eigen vel met dit te zeggen)
patronen: Theo van Zonen 09
                Cool Blue hemd van La Maison Victor
 

woensdag 16 december 2015

cocoonen in verantwoord roze

Soms kan je dat hebben, dan heb je heel veel tijd gestoken aan bepaalde zaken (kerstgeschenkjes en 2 hemden in dit geval), dat gaat dan niks vooruit. Op zo'n momenten snak ik naar snel resultaat, projecten waar ik blij van word, zonder mij moe te maken (sorry!).

Als je dan op hetzelfde moment een prachtige sweaterstof van Käpynen Design liggen hebt (speciaal voor van die dagen) en het patroon van de cocoon dress, dan moet je ook niet verder zoeken.
Het patroon is van groovy baby and mama en is een dame om te volgen. Ik merkte ze al een hele tijd geleden op, maar toen emma en mona opnieuw met die cocoon dress afkwam (en je er op instagram ook niet meer naast kan kijken) werd ik er weer aan herinnerd en wist ik plots wat ik met de roze wild cats ging doen. Dat stofje kocht in een bevlieging ik bij Lizzy l'oiseau. Het was een couponnetje en zou hoe dan ook wel verwerkt geraken. (en bij deze sneller dan verwacht)

Het patroon is super eenvoudig. Helemaal beginnersproof en zelfs ok voor mensen met tricotfobie (ik geraak er wel over ondertussen trouwens).
Ik maakte maatje 5 en verlengde die tot mt 6,5j voor mijn smalle bijna 7-jarige, daarmee volgde ik wel ongeveer de matentabel die bij het patroon is gevoegd. Bij het patroon is de naadwaarde inbegrepen, maar Trine raadde me aan om aan de halslijn toch 1 cm naadwaarde te nemen.

Ik tekende er zelf een half peter pan kraagje bij, om het roze een beetje te breken. Om de halslijn af te werken, maakte ik dan ook een beleg. Het beleg is met een blinde steek vast genaaid zodat alles mooi op zijn plaats blijft.
Bij het passen, trok het model aan haar driekwartmouwen. Ze wilde duidelijk liever lange mouwen, dus voegde ik nog een lange polsboord toe in de kleur van het kraagje.
de zoom werkte ik af met een tweelingnaald. Hoewel de 'vleugeltjes' niet echt moesten afgewerkt worden, vond ik het mooier mèt rolzoompje. De zoom onderaan werkte ik af met de tweelingnaald.






Het model was blij, ik ook. Zo gaan er vast nog wel volgen, Misschien wel ietsje korter dan.





En vandaag zat de Luisa for women in de bus, de stof ligt al heel lang klaar, patroon getest en goedgekeurd en bewezen dat het in de categorie 'weinig moeite maximaal resultaat' ook heel hoog scoort.



woensdag 2 december 2015

tricotfobie versus theo nr drie

Ik ben ondertussen aan de 3de theo toe en ik moet vaststellen dat ik hem elke keer iets meer in mijn vingers krijg. Ik schafte het patroontje van zonen09 al heel lang geleden aan, eigenlijk met het idee om het eens met tricot te maken. Ik schafte dus met dat doel ongeveer gelijktijdig de tricot van Stenzo aan. Ik had toen echter nog niet zo heel veel naaiervaring en wist dus nog niets van mijn tricotfobie die er met de zigzagstreepjes niet beter op zou worden.

Maar soms moet je je angsten recht in de ogen durven kijken en gewoon doen, niet te veel nadenken, niet te kritisch zijn, niet gaan voor perfect doorlopende figuren of lijnen in dit geval. Ik moest dit even loslaten omdat ik er anders nooit aan toe zou komen. Het einddoel was een tricot hemd dat min of meer deftig in elkaar stak en draagbaar zou zijn.
En dit hemdje zal de prijs van originaliteit of techniciteit niet winnen, toch heb ik mezelf wel een beetje verrast en ben ik best wel tevreden met het resultaat. En het zal vast chiquer klinken als ik zou zeggen dat het echt geen toeval is dat de zigzaglijn aan het knopenpat mooi doorloopt, maar ik heb hier gewoon dikke chance gehad.

 
De rugplooi naaide ik vast. Tricot mag (nee, moet) wat 'slanker' vallen. Aan de mouwen maakte ik het mezelf wat gemakkelijk door er gewoon een boordje zonder knoop aan te maken.


Voor het borstzakje leek het wel een haalbare kaart om de zigzag lijnen te laten doorlopen. Ik driegde hier dus het zakje precies vast op het voorpand zodat het niet meer kon verschuiven bij het doorstikken en de lijntje dus mooi doorlopen. Je zou het haast vergeten dat er een zakje op zit.

  
 
En ok, hier en daar oefende ik eerst een beetje op proeflapjes, want neem nu knoopsgaten, dat is toch altijd al een heel klein beetje een stressmomentje. En lopen de kindjes bij jullie ook net op dat moment gillend de naaikamer binnen? hier altijd, echt AL-TIJD.
 

En waarom ik tricot hemdjes wil maken voor kleine meneren terwijl ik eigenlijk niet zo gek graag werk met tricot? Omdat die kleine meneer gewoon heel erg van tricot hemdjes houdt en veel minder van de niet rekbare soortgenoten. Het is chique, maar niet te, casual, maar niet te, het is net perfect voor kleine meneren
en zeg nu zelf, als hij zo kijkt, kan ik hem dan iets weigeren? 

 


 
 (de denkpose heeft hij helemaal zelf verzonnen :-) )



Bloglovin

Instagram Follow