zondag 15 juni 2014

In memoriam

Mijn schoonmoeder, helaas 16 jaar geleden overleden, een jaar voor ik haar zoon zou ontmoeten, liet een hele doos onontdekte kleding achter, verstopt op zolder. De schoonvader herinnerde zich de doos, noch de kleding zelfs niet meer. Het moest volgens hem al heel oud zijn. Ze moet het vermoedelijk ooit zelf daar gezet hebben.
Ik mocht alles hebben, ik moest maar zien wat ik er mee deed.
Niet alles is draagbaar, niet alles past, maar hier en daar steken er toch een paar schoontjes tussen, zoals het kleedje met hoedjes dat zo prachtig aan zit alsof het voor mij gemaakt is.
Helaas kreeg ik er de vergeelde vlekken van 'oud' niet meer uit en was ik genoodzaakt om het (zwart) te verven. De hoedjes zie je nog heel licht, als je het weet. Ik ben een zomerse little black dress rijker, eentje met verhaal.

Ook de cirkelrok was liefde op het eerste zicht, vooral omwille van de print dan. Want cirkelrokken zijn niet zo lief voor mijn silhouetten en de taille liet enkel oppervlakkige ademhaling toe.
 
 
Ik zou er een A-lijntje van maken met witte paspel en voering. De rits kon ik hergebruiken van de oorspronkelijke rok (en een nieuwe (blinde) rits kopen voor deze rok voelde als verraad, die rits hoort bij deze rok) (lach maar met mijn sentimenteel gedoe). Dat leverde mij een bescheiden pakketje op maar genoeg om er naar uit te kijken om er aan te kunnen beginnen.
 
 
Ik gebruikte voor het rokje het patroon van Mme ZsaZsa, gevoerde A-lijn met beleg, uit Allemaal Rokjes met dat verschil dus dat ik geen blinde rits had en dus een rits met gleufnaad maakte, wat een beetje plantrekkerij was, maar wonderwel met succes (en nee, een gewone rits kan je niet inzetten als een blinde rits, I tried, it doesn't work)(lach nog maar eens, deze dame heeft duidelijk geen snit en naad gevolgd). Ik naaide de gleuf pas als de voering en het beleg er in zaten waardoor de stof langs de binnenkant mooi vast zit langs de rits en ik 's morgen dus niet moet sukkelen met stof tussen de rits.

 
De voering was de krap opgemeten (niet breed genoeg) waardoor ik een schuine spit moest maken. De paspel daarentegen, die ik kocht op de markt van Tessenderlo bij Annelies (ik wilde je nog zeggen dat het kei hard ging onweren, hopelijk heb je je stofjes op tijd in de voituur gekregen), was wat ruim gemeten. Ik werkte er nog een zakje mee af.


 
 
Een glimp van het zwarte kleedje trouwens, ik ga er nog een rood ceintuurtje bij zoeken om het helemaal af te maken:
 
 
de 'aan-foto's' nam de dochter 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Bloglovin

Instagram Follow