Mijn eerste Jacob: over hoe het begon

Wie naait er tegenwoordig niet?
Want is het niet: "ontzettend gemakkelijk", "als ik het kan, kan iedereen het!!!", "Gewoon zonder handen, roeffffff, je naaimachine doet de rest". Jaja, dat zeggen ze wel, en dan ben ik een ontzettende kluns waarbij het niet lukt dus?
Met die gedachte en de excuses als "geen tijd" en "al genoeg hobby's", heb ik me altijd sterk gehouden dat ik NIET aan het naaien zou slaan.


Maar dan belde mijn moeder, ze was op een stoffenbeurs, en 'Of ik geen naaimachine als kerstcadeau wilde'.
Euhm, moeten we daar over nadenken? JA IK WIL!!!






Toch was het even wachten tot die eerste echte naaisels er aan kwamen. Ik had wel al vast het patroon besteld van de  Jacob-broek, want die stond al heel lang bovenaan op mijn 'to sew toplist'
En op een stoffenparty kocht ik voorzichtig die eerste stofkes.

Maar hoe mooier de stof, hoe meer schrik ik heb om er in de knippen.

Om de knipschrik te overwinnen zocht ik eerst naar mooie kringwinkelstofjes en zocht ik naar patroontjes die zo mogelijk nog gemakkelijker waren dan de Jacob-broek.


En zo kwam ik uit op deze broek



een broek voor Helena, want het kind verzuipt in de rokken en kleedjes. De broek bestaat uit 2 patroondelen, één voor voor- en achterkant en één voor de zakken. Meer basic kan je het niet verzinnen.
Voor de stof telde ik 80 eurocent neer. Als ik daar eens wat misknipte, hoefde ik al vast niet in tranen uit te barsten.

Tijd voor een level-up:
De Jacob:
Eens je de handleiding wat beter bekijkt, zie je meteen dat ook absolute klunzen dit kunnen maken.
Ik vond een mooie blauwe ribfluweel in de kringwinkel voor 1,80 euro en dus met veeeeeel knipfoutmarge.
Met de handleiding word je er zo doorheen geloodst.



('t was rode dag op school, dus de rode neus is niet van het vechten of kleuren, maar we hadden hem zo mee gekregen van school en ja, hij had een rode broek aan)

Tijd voor een 2de level up:
de Jacob in 'echte', in de stoffenwinkel gekochte stof







en toen waren we vertrokken...