Great Bruges Marathon

Als je me volgt op instagram, kan je al vermoeden van waar die radiostilte op de blog komt.
Dat ging zo:

• Ik loop graag (2016-2017). 
• Ik loop graag al eens een toertje van 10km (juni 2017). 
• Dat toertje wordt langer en langer (september 2017-februari 2018). 
• Misschien wil ik wel eens een marathon lopen. 
• Ik schrijf mij in voor ik mij kan bedenken (maart 2018).
• De gerichte training voor de marathon begint (augustus 2018)
• Blessures en dokters (mei-juni en september-oktober 2018)
• Ik loop de Great Bruges Marathon (21 oktober 2018)

Mijn naai- en blogtijd zijn gewoon omgekeerd evenredig met de tijd die naar lopen gaat. Het aantal uren in een dag zijn immers een vast gegeven.

Ik ga jullie niet vervelen met technische details over hartslagzones, lactaatmeting en negatieve split. Ik kan daar nochtans uren over doorzagen, maar ik bewaar dat zo graag voor mijn man :-)

Dus ik beperk mij tot de essentie:

• Ik genoot van km 0 tot km 42
  de kers op de taart na heel hard werken;
• Het was een prachtige ervaring,
  niet noodzakelijk voor herhaling vatbaar al sluit ik het zeker niet uit. Het is goed voor nu. Deze ene ervaring was hoe dan ook uniek en het zal altijd "mijn eerste" zijn. 
• Het besef dat mijn lichaam dit kan, en er zelfs heel vergevingsgezind mee omgaat (1 dag stijve quadriceps en that's it) ... dat vult mij met ontzettend veel respect en een gevoel van dankbaarheid voor mijn lichaam. Dat is iets waar ik nog heel lang op zal kunnen teren.

Ik wil me niet verliezen in tijden of wat heel misschien beter had gekund. Ik ben heel tevreden over mijn tijd en tempo trouwens. Het was perfect zo voor mij.
(als het je echt interesseert).

een fotoverslagje:
Door een te doorgedreven training op voor mij ongewoon bergachtig terrein en een verkeerde combinatie van schoenen en steunzolen, had ik ongelooflijk stylish verpakte knieën. Dat verricht geen wonderen, maar cool zag het er wel uit. Bijna spijtig om een lange broek te dragen.

prospectie met het gezin op zaterdag, of noem het maar gewoon 'de zee zien'

Nummer afhalen in de stadhallen

Die ochtend in Brugge:

geen marathon zonder dixi

De start, vak 4u30 



There we go

Halfweg



km 41 (ongeveer) 

Ik liep het grootste stuk van de rit zonder oortjes, behalve tussen km 35 en 41,5. Ik luisterde naar een spotifylijst samengesteld uit liedjes die familie, vrienden, collega's en kennissen me doorgaven. Ik hoorde dus maar een paar liedjes, maar de lijst zelf, dat is wel een heel leuk aandenken. Het is bovendien ook gewoon heel leuk om te horen wat vrienden er voor mij op hebben gezet: van Rammstein tot Dolly Parton.

km 42.3

foto's van tijdens de marathon zijn genomen door de Sportograf

voila, dat was het,

made memories for life