dinsdag 2 februari 2016

Papa

Op 3 januari
toen ik over de Louisa in Black schreef, ...
Ik heb daar over getwijfeld (en ik twijfel zo mogelijk nog veel harder over deze, hij staat al een hele tijd in concept en is al 100 keer veranderd), of ik dat wel zou doen, vooral of ik dat wel net dan zou doen. Maar ik had er zo lang over gedaan, van idee tot uitvoering en afwerking. Louisa en ik, it was a bit of a bumpy road (niet omwille van het patroon voor alle duidelijkheid, want al weer heldere uitleg en perfecte fit van CompagnieM!), maar ik ben wel super blij met het resultaat. En dan was de blogpost eindelijk klaar (hij stond al klaar van vlak na kerstmis). Ik kon eindelijk trots mijn Louisa laten zien aan de wereld.

Maar als je dan een telefoontje krijgt dat je de adem beneemt, de grond onder je voeten even volledig doet verdwijnen en de wereld doet stil staan, zijn blogposts over zwarte kleedjes dan wel gepast?Want zwarte kleedjes, hoe tijdloos ze ook zijn, ze staan ook symbool voor rouw en verlies. En daar stond ik op 3 januari voor.
Op 3 januari belandde je in een coma. Je zou niet meer wakker worden.

Lieve papa,

Wat ik je nog wilde zeggen,
wat ik toen nog niet wist,
dus ik zeg het je nu:
Papa's gaan nooit dood
dat is het voorrecht aan papa zijn

zo vaak ik aan je dacht,
zo vaak zal ik aan je blijven denken.
Er waren kleine zorgen en zeker ook grote,
Maar er zijn ook zo veel kleine binnenpretjes,
korte gedachten, dingen die me aan jouw doen denken,
dingen die ik van je leerde,
dingen die me altijd even doen glimlachen,
als ik in de spiegel kijk,
of naar mijn eigen kinderen.
dingen die jouw jouw maakten
en mij mij maakten
Ik zal dat altijd met me meedragen

Papa,
je gaat nooit dood,
je leeft gewoon voort,
als een stukje van mij,
in mijn hart, 
in mijn gedachten,
in de dingen die ik doe (of net anders doe, jawel)
Als een stukje van mij

Dus papa,
daarom was ik in het groen vrijdag, en had ik geen zwarte Louisa aan.
want papa's gaan niet dood, niet voor echt en echt en echt

 

(en klik op publiceren...)
 

13 opmerkingen:

  1. Wauw, dat schreef je mooi. Vooral die laatste zin, over zwart en groen en echt en echt. Een virtuele knuffel!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. *slik* Veel sterkte. Neem je tijd en zorg goed voor jezelf. Doe waar jij behoefte aan hebt, al de rest is eventjes onbelangrijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel mooi geschreven... heel veel sterkte!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Veel sterkte voor jou en je familie. En hoe mooi heb je dit geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Inderdaad erg mooi geschreven! Mijn mama is enkele maanden geleden overleden en ik had het ook moeilijk om überhaupt nog iets te bloggen... En soms nog steeds! Dus knap dat je dit kunt en doet, het neemt je verdriet niet weg maar het maakt het iets draaglijker. Veel sterkte nog!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oh Leen! wat erg. Voor jouw ook heel veel sterkte. Bedankt voor je berichtje. Ik had dit tekstje eigenlijk geschreven om voor te lezen in de mis, maar ik kon dat gewoon niet, maar wou het toch nog kwijt, toch nog gezegd hebben zo.

      Verwijderen
  7. Bedankt allemaal voor de lieve reacties. Al kennen we elkaar niet allemaal persoonlijk, het biedt echt wel troost.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zo'n enorm groot verlies, zo'n verdriet... Maar zo mooi onder woorden gebracht.
    Veel sterkte nog X

    BeantwoordenVerwijderen

Bloglovin

Instagram Follow