Pagina's

vrijdag 30 augustus 2019

start to hike (with kids)

Waar willen jullie nog eens naartoe in de vakantie?
De kinderen wilden graag BERGEN.
Dat ze bij elke wandeling de oren van ons hoofd zagen, telde niet. Dus bergen zouden het worden.

Omdat ik een bergleek ben, kozen we voor een zorgeloze vakantie met Intersoc, waar alles voor jouw wordt geregeld. Het enige dat je nog zelf moet bedenken, is of je een lunchpakket moet reserveren of niet. Zeer zorgeloos dus.

Hoewel er vanuit organisatie Intersoc een uitgebreid programma met dagtochten is uitgewerkt, zowel voor de kinderen als voor volwassenen, gingen we toch regelmatig gewoon met ons vieren op pad. Opdat onze kinderen geen wandelhelden zijn, hadden we wel een B-plan voor onderweg.

1. foto's

Bij elke wandeling, of het nu samen met ons was of met 'het clubje', hadden de kinderen een eigen fototoestel mee. Dat hoeft geen gesofisticeerd toestel te zijn. Een oude GSM (zonder simkaart in Zwitserland) of een klein toestelletje werkte hier prima. Ik weet zelf niet zo heel veel van fotografie, maar ik heb ze wel uitgelegd hoe je kan spelen met belichting, dat een foto bij voorkeur recht moet zijn (in de bergen niet altijd gemakkelijk), de achtergrond niet te druk, scherp stellen in de verte of net dichter bij. ...
Eens ze die uitleg gekregen hadden, leken ze er net nog meer plezier in te hebben.
OK, je moet stoppen als zij een foto willen nemen, maar net die stops maakt de wandeling op hun tempo en dus haalbaar. Het gaat immers niet enkel over de wandeling.
 maar ook over wat ze zien.

Op die manier zie je de vakantie ook helemaal door hun ogen. Zeker voor de tochten die ze niet met ons deden, vond ik dat bijzonder leuk en ik herkende mijn beide kinderen in de foto's die ze namen. Helena die het goed wil doen en echt mooie foto's nam en soms ook grappige





en Alexander die zijn focus vooral legt op mensen en dieren (100 foto's van een wazig dikkopje! en 20 selfies met zijn vriendjes van de maxiclub).




Alex ontdekt de timerfunctie

Bovendien maak je dan ook kans op foto's van jezelf. Dat is niet geheel onbelangrijk want is dat niet bij vakantiefoto's dat het vaak lijkt alsof de fotograaf zelf niet mee was?


 
  

2. een verrekijker

Voor zijn verjaardag kreeg Alexander een verrekijker. Een mega hit, want we konden marmotten spotten, vogels volgen, gletsjers van dichter bij bekijken, ... en vooral, anders leren kijken.


Ik zeg bewust 'we', want het verplicht ons allemaal om even stil te staan, letterlijk en figuurlijk, en daar draait vakantie ook om.
Het gaat niet altijd om de mooiste foto op instagram, maar om de ervaring, om het zien, om de mooiste memory picture in je brein. Die kunnen ze je nooit afpakken of kopiëren of ...



Ik heb mij alleszins voorgenomen om de verrekijker op mijn lange tochten als voorbereiding op de Boslandtrail (maar ook daarna) wat vaker mee te nemen. Tijdens die wandelingen vergeet ik ook soms waar het echt om draait en komt het gedreven marathonbeestje (snelheid, lopen om te lopen, kilometers vreten, doorbijten, ... ) toch nog piepen. Een verrekijker verplicht je om stil te staan en te kijken. Dat kan in mijn geval nooit kwaad.

3. wandelstokken

neenee, ze zijn nog niet zo versleten als ik, die kinderen van mij.
Maar met stokken leren wandelen, maakt een wandeling niet alleen fysiek minder zwaar. Door die stok (of stokken) wordt hun aandacht toch wat verlegd. Het is 'anders' wandelen dan het saaie wandelen dat ze al kennen. Bovendien helpt het echt wel om hun evenwicht te bewaren bij sterke dalingen.
Niet alleen voor hun, maar ook heel erg voor mij.
Ondanks de artrose achter mijn knieschijf, en een streep door mijn marathondromen, heb ik met stokken (en brace) best zware wandelingen gedaan zonder problemen.




4. muziek

 Met fervente lopers, fietsers en wandelaars in huis, zijn we soms uren van huis en luisteren we regelmatig naar muziek. Dat is zeker niet altijd het geval, maar zo af en toe een podcast meepikken of mijn looplijst 'Great Bruges Marathon' nog een beluisteren, gebeurt hier wel vaker. Wij hebben dus een familieabonnement bij Spotify.
Aangezien 4G in Zwitserland redelijk onbetaalbaar is, hadden we de lijst met zomerhits gedownload. Als de kinderen het dan even lastig hadden, zetten we die lijst op, of mijn wandellijst om het tempo aan te geven. Zo zongen ze zich de stijle klim naar de Corvatsh op, op de tonen van Dernière dance en Run Run van Indila.
En kweelden ze zalig mee op Hoe het danst en Als het avond is terwijl ze vergaten dat hun voeten eigenlijk een beetje pijn deden.

5. fauna en flora (of wat ik gemist heb)

Ik ben vanuit mijn opleiding altijd geïnteresseerd geweest in fauna, maar vooral in flora.
Stil staan bij kikkervisjes en zoeken naar kikkers, koebellen tellen, maar ook paarden met een bel ontdekken, marmotten spotten en hun geluid herkennen ... en dan niet vanop een tablet of uit een boek.
Tijdens de vele wandelingen en tochten kwamen we de prachtigste bloemen tegen. Een edelweis en een gentiaantje kan ik nog wel herkennen. Maar de grassen in de alpenmeertjes met watjes bovenaan, kon ik al niet meer thuis brengen (wollegras).
Ik had het heerlijk gevonden om dat dan ter plaatse in een Alpenflora op te zoeken en daar allerhande weetjes over te kunnen vertellen. Dus een deftige flora staat wel op mijn paklijst in het vervolg en ja, ik wil daar zelf aan sleuren.


Zo, dat zijn mijn tips, maar ik ben oprecht benieuwd naar jullie anti-zaag-plan bij wandel-gevallen met kinderen, want hier gaat vrij ongetwijfeld nog vaker gewandeld worden. 

1 opmerking:

  1. wij waren vroeger echte zagen op wandeltochten in de bergen, uiteindelijk was er ruilhandel: wij moesten enkele daagjes mee in de bergen maar dat was de tussenstop naar een zwembadvakantie (met een portie cultuur) meer naar het zuiden

    BeantwoordenVerwijderen